İnsan Şiiri - Saime Tavaslı

Doğarken onurlandırıldık.
İnsan olarak yaratıldık.
Tabiat cömert bizim için,
Yok, yoktur onda, bilen için.

Bu şerefe nail olmakla,
Borcumuz var layık olmaya.
Etmemek için onda ziyan,
Anlamak gerek; nedir insan?

Cisimsiz nitelik olan ruh,
Beden denen bir kaba girer.
Beden can bulur,ruh nicelik.
İnsan olur; bu birliktelik.

Yaşamak için gerekse de:
Önce yemek, içmek, solumak,
O da çok değil; yeter biraz.
Çoğunu bünyemiz kaldırmaz.

Daha çok beslemeli ruhu.
Sevgiyle, ilimle ahlakla…
Onlar ürerler maya gibi,
Çıkarırlar zirveye bizi.

Olgunlaşabilmiş kişi bir:
Gerçek evlat, eş, dost ve pirdir.
Haksızlığın tam karşısında,
Hakkın yanındadır. Kısaca:
Olması gereken yerdedir.