Kendimize bir yol biçtik,
kendimize bir kor,
bir ateş,
bir dağ kestik Kaf gibi, Nuh olduk.
Tufanda yüzen hayaller için
cehennemi seçtik,
Âdem olduk.
Serildik kül gibi dünya denen toprağa!
Yay olduk, can denen sıcağın
canına kast olduk.
Ok gibi saplandı şeytanın cevri,
her şey olduk amma
insan olamadık bir türlü,
ışığı bulamadık,
yaşadıkta ne olduk?
Kayıt Tarihi : 25.3.2014 23:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Altan İlhan Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/03/25/insan-581.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!