İnsan Şiiri - Cahit Karaç

İnsan var,
Dağ gibi,
Korkusuz ulu ve heybetli.

İnsan var,
Çınar gibi,
Kökleri yeri, dalı göğü deler.

İnsan var,
Toprak gibi,
Hep verir, hiç istemez.
Doyurur açları, örter üstü çıplakları.

İnsan var,
Gökyüzü gibi,
Engin ve geniş,
Erişilmez hayali, düşü var.

İnsan var,
Su gibi,
Engel tanımaz, akar gider.
Cana can olup heryeri ayna gibi temizler.

İnsan var,
Derya gibi,
İçinde bin bir can yaşatır,
Üstünde binlerce ton yük taşır.

İnsan var,
Okur, yazar.
Özgürlüğünü hiçe sayıp kitap yazar.

İnsan var,
Hava gibi,
Ya heves, ya nefes verip yaşatır.

15.03.2013
Cahit KARAÇ