İnsan Şiiri - Mustafa Sayhan

İnsandı
Yaşıyordu adı dünya olan bir imtihan yerinde.
..Ve avuçlarından akıp giderken zaman
O umursamazlıkları yaşıyordu.
Aynalardan kaçıp ardından çağıran seslere aldırmıyordu.

İnsandı
Nisyana gömülüyordu çoğu zaman
Mübtelası oluyordu heveslerinin
Kapatıp gözlerini gökyüzüne
Görmüyordu güneşin renklerini...
Yağan yağmur. Yeşeren tohum
Ve meyve veren ağaç
Onun için bir şey ifade etmiyordu.
Düşünmeyi bile düşünmüyordu!

Mustafa SAYHAN
8 ocak 2012