İnsan Şiiri - Abbas Paksoy

İnsan
Veto, derdin paraysa, eğer.
Doğrunun başı, arşa değer.
Dürüst sanmıştım, seni meğer.
İnsan, boyun bükme köpeğe.

Kısmeti, alırız dünyadan.
Kuru ekmeğinden, suyundan.
Boyun büküyoruz, köpeğe neden.
İnsan, boyun bükme köpeğe.

Köle miyiz, damgamız hanı.
Sen unutma, doğacak canı.
Gayrı, itin gör hesabını.
İnsan, boyun bükme köpeğe.

Paranın, elbet var köpeği.
Yedirir, bir kuru ekmeği.
Hep pis olur, onun eteği.
İnsan, boyun bükme köpeğe.

Bu dünyada, para bir pislik,
Rezil ediyor, iki südük.
PAKSOY’um da, oluyor hödük.
İnsan, boyun bükme köpeğe.