İnsan Şiiri - Uqur Cıblak

Oyalanıyoruz iste
oyalanmak gerekiyor bir yerde
başını hatırlamıyorum
ortasındayım sanırım…
yol uzun mu
bilmem
belki de görebilsem söylerdim
rüzgarlar esiyor dört bir tarafta
hava i tarif etmek zor bu mevsimde
bir kumaş parça si
gizlemekte vücudu
düşünceler e ulaşmak,
ulaşmak bu kadar basit olsa keşke
masum bedenler
ellerin dili olsa da anlatsa bildiklerini
insanlar ne garip ne garip insanlık
topraklar kurak kalpler nasırlı sanki
bugün duygusuz biraz duygu..
bir beyaz mendil
çamurun ortasında kirli mi,kirlenmiş mi çözemedim
boyum yetmiyor o camdan yapılma kavanoza
rafların bir önemi yok
yetişmek için getirilen sandalyenin de
odamda bir sandalye sallanmakta
benden yaşlı besbelli
kibirle bakıyor sanki bana
yaşadıklarını taşıyor üzerinde belli
simdi biraz gülümsedi sanki
sahi pinokyo da vardı bir yerde değil mi
pinokyoyu severim hiç olmazsa niyetini belli ederdi
karanlıkta duran bu dağın
ayakları olsa burada durur muydu sahi
sahi ne olacak bu sahillerin hali
sevgiye (denize) bu kadar yakınken tutamama si elini
beraber ıslanırken söyleyememesi sevgisini.
insanlar ne garip ne garip sahi
olmadık yerlerde gülüp
olmadık yerde ağlamaklı olurlar
gül ü çok sever
dikeninden bir o kadar nefret ederler
arada düşünüyor insan
yarın ne yapsam diye
sonra bir yaşlı geçiyor caddeden
benim yaşımda olsa kim bilir ne yapardı
bazen unutuyoruz zamanın geri gelmeyeceğini
duygularında öyle yarın olsa ne yapardık
ne önemi var
ne zaman anlayacağız zamanın kıymetini
neden tutuyoruz içimizdeki yaşattığımız gerçekleri,bildiklerimizi;
sahi düşündüklerimizi söylemeden,
istediklerimizi yapamadan güneş yarın yeniden doğmuş
ne önemi var
sevdiklerimizin anlından öpmedikten sonra
açan çiçeğin ne önemi var
gerçi bunu biz yarın anlayacağız
sonrada yarın bizim içinde geç olacak
insanlar ne garip ne garip insanlık