İnsan Şiiri - Sevda Toşur

Beyaz papatyalara benzer insan, Şenlendirir evreni, Süsüdür hayatın,tadıdır, Gayesidir yaratılışın… Sevgiyle büyür,hüzünle yıkılır: Dağ gibi,tepe gibi Yağmursuz bir günde Göçük altında kalır gibi… Irmak beraberinde kirleri taşır, İnsan,günahları, Hamalıdır yaşadığı boş duyguların Yükünü boşaltınca hafifler,kuşlar gibi … Gönül dağlarında yangınlar çıkarır bazen, Terkedilmiş gönlü yalnızlığı yaşar; Dağ başlarında kalmış ıssız bir ev gibi… Yaşlandıkça ağaçların beli bükülür, Zamanla insanın Meyveyi güneş olgunlaştırır, İnsanı acılar, Acının içinde tatlıyı yaratmış yaradan, Meşekatli emeklerle, tatlıya ulaşılır. Her ağacın gölgesi farklıdır, Her insanın dünyası … İnci tanesi gibidir, Değerlidir, Saf,temiz ve narindir, Zaman içinde kirlenir. (Karabük,Temmuz 2011)