İnsan Şiiri - Hasan Ahmet

İnsan tanıdım,
Tutmuyor ayağı, eli,
Söylemiyor dili,
Muhtaç insana.

İnsan tanıdım,
Hasret bir lokmaya.
Her gün,
Milyonlarca insan,
Ölüyor açlıktan,
Afrika’da.

İnsan tanıdım,
Sunulmuş imkanlar ona,
Adam hovarda,
Hiç bir şey değil umurunda,
Yaşıyor sorumsuzca,
Kıvırtıyor,
Kurula kurula.

İnsan tanıdım,
Püsküllü bela.
Aklı fikri zararda,
Yaşıyor asalakça.

İnsan tanıdım,
Madde bağımlısı.
Yok huzuru,
Rahatı.
Zavallının zavallısı,
Kalsın arkası.

İnsan tanıdım,
Benziyor canavara.
Kıyıyor canlara,
Acımasızca.

İnsan tanıdım,
Kendini adamış insanlığa,
Kalemiyle,
Kitabıyla,
Masasında,
Hastasının,
Mikroskobun başında,
Laboratuarda.

İnsan tanıdım,
Kaptırmış kendini,
Özgürlük aşkına,
Atmış canını ortaya,
Zindanda,
Copların,
Tankların altında,
Düşman karşısında,
Dağ başında,
Vatan uğruna.