İnsan Şiiri - Mehmet Ali Çelik 2

Âdem ile Havva, yaradılan ilk büyük insan
Akıl ile üstün kılındık, biz hayvanlardan
Emrime uyun, kaçının lanetlik şeytandan
Sana insan diyorlar, ayrılma hak yoldan

Dağlar, taşlar, daim hakkı tesbih ederler
Ağaçlar hu hu diye, dallarını bükerler
Sular kaynağından, Ya hay, Ya hay diye gürler
Bütün yaradılanlar, insana hizmet ederler

Sakın aldanma sen de, bu geçici dünyaya
Değerin kalmaz, eğilirsen ağaya-paşaya
Vakit elindeyken, dönder kabrini saraya
İslamı yaşarsan, gerek kalmaz tüm kaygıya

Güneşin doğması, gündüze neşe verir
Akılsız insan olan, bu dünyada eğlenir
Kurdun kuşun rızkı, ancak ölümle kesilir
Kulluk yapan insan, iki cihanda sevinir

Araya araya, aranan herşey bulunur
Hesap verilmek üzere, yarın mahşer kurulur
Mizanda insanlar, yaptıklarından sorulur
Takva elbisesi giyen, ebed mutlu olur

Az kelamla az taam, yakışır her insana
Cahille inip kalkma, döner sonun hüsrana
Aranı uzak tutma, yaklaş yüce Mevlâ’na
Rabbi sever insanı, sarılırsa kur’an-a

(17.10.1995)
Mehmet Ali çelik