İnsan Şiiri - Ahu Öztürk

İnsan, insan üstü seviyor bazen insanı
Dünleri siliyor, yarınını yarınlara ekliyor
Rüzgar oluyor bazen, bazen beyaz bir bulut
Güneş gibi doğmak istiyor ve hiç batmamak
Yıldıza ve aya da hasret kalmamak
İnsan, insanlığından çıkıp seviyor bazen insanı
Kana buluyor, elini, dilini ve yüreğini
Ne dünü kalıyor ne yarını ne bir hayatı
Rüzgar celladı oluyor, bulutlar kararıyor
Güneş hiç doğmak bilmiyor
Demir parmaklıklar, bir tespih, boncuktan kuşlar
Hepi topu elinde kalan bunlar
İnsan, insan olduğunu unutuyor bazen insanın