İnsan Şiiri - İsmail Süklüm

Bu dünya var edildi,
Çırılçıplak bir kaya.
Nasıl oldu zamanla,
Döndü münbit tarlaya.
Bir tohumla yeşerdi,
Filiz sürdü nebatlar.
Kanadıyla suladı,
Yağmur yüklü bulutlar.
Fidanlar boy atarken,
Meyvalar olgunlaştı.
İlahi bir emirle,
Ruh bedene bulaştı.
Günler geldi çoğaldı,
İnsan denen o nesne.
Gönüllerde dolaştı,
Binbir çeşit vesvese.
Resüller gönderildi,
Kulluğuna dön diye.
Emirlere uyarsan,
Cennet size hediye.

Bu gün geldi unuttu,
Modern insan vâdini.
Maddeye köle oldu,
Verdi saadetini.
Tesadüfe sarıldı,
Çocukça bir iş yaptı.
Kuyruklu maymunu,
Dedem diye tanıttı.

Yağmurlu bir göz oldum,
Ağlıyorum ardından.
Dileğim odur ki;
Islah eder yaratan