‘’Ve anladım ki insan, hep kendine insanmış… Yalan yok! Mutluluk; bencilliğin en yakın arkadaşıymış…’’
Ömrün yarım kalınmışlığı vurur demini yokluğa
Sahibini tam bulmuşken, kalbin duruşu
Ölümcül umutlar…
Tam dokunacakken
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta