‘’Ve anladım ki insan, hep kendine insanmış… Yalan yok! Mutluluk; bencilliğin en yakın arkadaşıymış…’’
Ömrün yarım kalınmışlığı vurur demini yokluğa
Sahibini tam bulmuşken, kalbin duruşu
Ölümcül umutlar…
Tam dokunacakken
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla