İnsan Şiiri - Erdem Köroğlu

gidiyor insan;
dünyanın öbür ucuna,
göğün yedinci katına,
cehennemin taa dibine..
gidiyor gidiyor daa
kendinden gidemiyor..

yanıyor insan, yakıyor;
ne yangınlar söndürüyor.
güneşi söndürüyor her akşamdaa
içindeki yangını söndüremiyor..

nelerden geçiyor insan
ne geçitlerden..
vakti geliyor canından geçiyor..
geçiyor daaa bir yardan geçemiyor..

dünyaya hükmediyor insan.
koca ülkelere;
milyonlarca insanlara..
hükmediyordaa bir yüreğine söz geçiremiyor..

arşa çıkıyor feryatlar;
tanrıya duyuruyor sesini insan..
ervah-i alemle anlaşıyor..
daa bi kendisiyle anlaşamıyor..