İnsan Şiiri - Mehmet Hüsnü Asan

Küllenen ateşten doğan bir çiçek
Yanan ateşe dökülmüş bir su
Asil soydan geldiği bilinecek
Vardır gönlünde daim Allah korkusu

Güneşi kim ne zaman söndürecek
Kaderi tersine döndüren pusu
Güneşi kim söndürdü bu söylenecek
Dirildi kabirde ölü, sonu yaşam uykusu

Irmaklar gibi akan gözyaşı bitecek
Dirilecek yeniden onun ordusu
Sarayda mübarek başına taç giydirilecek
Nasıl verilecek sonun sorgusu

Kader neymiş o zaman görülecek
Savaş sanatmış anlatır sun ızu
Vatanın istila edildi ya edilecek
Ricat etmek savaşta budur doğrusu

İşte sevgi geldi yürekler dirilecek
Yürekler sürekli hasret yolcusu
İşte bu vedut bizi birleştirecek
Yolun sonunda vuslat duygusu

Kozmoloji alemi keşfetmeye gelecek
Yanımda alemin en büyülüsü
Bir alem ki içinde alemler getirecek
İnsandır alemin en büyük süsü

Kesişen yollar bir gün bitecek
Yolun sonunda kabir muştusu
Münkernekir geldi seni test edecek
Hakkın yanına gitmek en zorlusu

Maltuscular öldürdü hep öldürecek
Makyavelle oldular en hayasızı
Tapınakçılar girdi sinsi bir böcek
Çalacak onlar sürekli holokosu

Süzüldü en pisi içimize hep pisleyecek
Dinimize sövdü onların en saygılısı
Fikir özgürlüğü ile her an siyecek
Cami duvarını kirletecek en şereflisi

İnsan olmak eşrefi hep getirecek
Bölmek ayırmak en sorumsuzu
Günde beş kez ona dönülecek
O alınlar kainatın en nurlusu

Kalbini bir olan veduda yönelttin
Kendini bir olan rahmana ilettin
Nefsini emmareden alıp yücelttin
İşte budur sendeki Allah korkusu

MEHMET HÜSNÜ ASAN
29.02.2012-ANKARA