Hüznün dumana dönüştüğü bu yerde
yavaş akıyor hayat
ve çamura bulanıyor düşer
yırtık lastikler gibi.
yine de gülümsüyor işte insan
çaresiz kalışlarını ustalık
zannediyor
ve işte insan
ucundan da olsa tutunuyor hayata!
Kayıt Tarihi : 27.7.2004 10:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!