İnsan Şiiri - Eyüp Cüce

Dokuz ay,dokuz gün sıralanınca,
Bir anaya bir sancılı hal gelir.
Kilitli kapılar aralanınca,
Bir ebeden bir şefkatli el gelir.

Yıkayıp,paklayıp,kundak ederler.
Müjde için babasına giderler.
İşte bu nur topu,yavrunuz derler.
Mutluluktan bir çift göze sel gelir.

Mutluluk ve telaş yağar haneye.
Uykuları haram eder anaya.
İki yıl saldırır bir ak sineye.
Ak sineden,ak ağıza bal gelir.

Yedi yıl tükenir şekil yolunda.
Pek izi bulunmaz akıl yolunda.
Yediden on beşe okul yolunda.
Bir fidana yaprak gelir,dal gelir.

Okursa,on beşten sonrası lise,
Bu ara gönlünü açar iblise.
Bir kara sevdaya meyletmiş ise,
Yarin sesi,do-re-mi-fa-sol gelir.

Yirmi ve yirmi beş dönüm noktası,
Hayatı en ciddi tanım noktası.
Bir canı bir cana sunum noktası,
Düğün ile bambaşka bir yol gelir.

Balayından sonra düzler diklenir.
Ana-baba olmak için beklenir.
İki cana yeni canlar eklenir.
Bir ağıza birkaç yeni dil gelir.

Çalışmayla geçer otuzlar,kırklar,
Alınteri ile paslanmaz çarklar.
Damlalar marş marş der,canlanır arklar.
Ark sonuna,bir bulanık göl gelir.

Kırk beşten sonrası varlık belli de,
Zengin de yorgundur,orta halli de.
Gelin alıp,kız verilir ellide.
Gülistana bülbül gelir,gül gelir.

Ellilerde takma dişler takılır,
Altmışlarda beller,dizler bükülür,
Yetmişlerde ak saçlar da dökülür,
Göze gözlük gelir,kalbe pil gelir..

Seksene,doksana varabilirse,
Şükreder bastonsuz durabilirse.
Akranlar göç edip, sıra bilirse,
Koca dünya bir ufacık hol gelir.

Yüz yaşını anlatmaya ne gerek? .
Ne dolap kalmıştır,ne raf,ne terek.
Vasiyet yazar da bir gamlı yürek,
Zarf kapanır,damga gelir,pul gelir.

Girip çıktın işte dünya hanına.
Hazırsın nihai imtihanına.
Şefaat ya Resul! .. Hak divanına,
CÜCE adlı bir günahkar kul gelir.