İnsan sır, insan meçhul!
İnsan garip, insan çok acayip.
Neden,neyi hep arar durur?
Nedir bu ete kemiğe bürünen gizem?
Gitse ulaşamaz,yetişse dokunamaz.
Sonra yine mahzun yine kendine kızgın...
İnsan sır, insan meçhul!
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta