İnsan Şiiri - İbrahim Yasar

Ne güzel yaratmış onu Sübhan,
Bütün esmasını ona takmış Rahman,
Verilmiş en büyük şeref ve şan,
Bu alemde en güzel varlık inanın insan.

Geçemez onu, ne melek ne de cin,
Ne varsa dünyada, hepsi onun için,
Cemadat, nebatat, hayvanat,
Ona hizmetkar bütün mevcudat,

Gök yüzü, yer yüzü, bir kitap,
Ona indi arşu aladan hitap,
Düşmanı şeytan hep ona musallat,
Bazen de şaşıracak muhakkak.

Çilesi çok, bu dünyada çekecek,
Sabrederse hepsi de geçecek,
Fani dünya her şeyi nasıl bilecek?
Ömrü çok kısa çabuk bitecek.

Bilemiyor ki o, her şey kayıtta,
Sanıyor ne yaparsan kar hayatta,
Yanılıyor günahta, sevapta,
Şaşırınca işi çok zor sıratta.

Elçi gönderdi ona yüce Yaradan,
Ah bir atabilse şeytanı aradan,
İşte görün onu ozaman,
İnanın en güzel varlık insan.

Ebedi düşünüyor, kendini burada,
Her an ecelini bekliyor, sırada
O yine de heves ve hevada,
İnanın hep aldanıyor insan burada.

Ölüm ensesinde her an,
Gelecek başına belki de birazdan,
O yine de konuşuyor, havadan sudan,
Hiçbir şeyin farkında değil bu insan.

Gaflet sarmış her taraftan onu,
Azıcık dinlese Yüce Kuranı,
Yükselecek dünyada ve ahirette makamı,
İnanın kalmaz o insanın ne kederi ne de gamı.

Anlıyamadık biz aziz insanı,
Herşeyden kıymetli onun canı,
Ne zaman akarsa bir damla kanı,
Sızlar her vakit, insanın vicdanı.

16.04.2009 Yıldırım