İnsan! Şiiri - Kamil Çağlar

İnsan!

insan olduğunu hatırlıyor “insan”
ve bir hevesle uzanıyor
şimdiye kadar elde edemediklerine..

ak sakallı dedeyi görmüş gibi
kanıveriyor uykusunda olan bitene..

halbuki
uyandığında tabirine bakabileceği
bir rüyadan başka bir şey bırakılmıyor avuç içine…

üstünü ve altını çevir
sağını soluna devşir
iki satır dolusu safsatayla baş başa bırakıyor
“insan” insanı..

ve adına da “yönetmelik” diyor…

haşa
nizamından mı üstün “yaradan”ın
kitabından mı kuralcı “dünyevi” yaşayanlar..

ve “insan”
toprağından mı alacaklı, diğerlerinin…

05.08.2014 / 18:00
Ataşehir