İnsan Şiiri - Hacı Ali Aydın

İnsan hasretten çölü aşarken,
bahtı ağlarmış…
bir ateşe düşmeye görsün,
yaşarken yanarmış.

İnsan gözlerden gönüle düşerken,
pınarları akarmış…
bir deryaya dalmaya görsün,
denizler taşarmış.

İnsan deli divane olmuşken,
abdal derlermiş…
bir aşktan çıldırmaya görsün,
dağları delermiş.

İnsan geleceğini ararken,
kaderi gülermiş…
bir sevdaya tutulmaya görsün,
ayrılığı yaşarmış.