kendinden baskasini görmez gözü
ölünce uyanir anlar insan
dünyayi sarmalasa doymaz gözü
topraga girince doyar insan
nefsin emrine fena takilir
seytani bile yoldan cikarir
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
