Bulunca azan,
Azdıkça şımaran,
Şımardıkça sapıtan,
Sapıtınca kaybolan,
Kayboldukça yok olan…
Yok olunca,
Tekrar baştan alan,
İnsan denen bozuk plak…
Sahte yüzler,
Sahte gülüşler,
Neydi amaç,
Farklıydı yaşanan.
Ölürken açlıktan,
İnsana sunulan,
Bir lokma ekmek gibi..
Öylede,böylede,
Ölüyorsun…
Biri zirvede,
Biri yerlerde…
Gözyaşları çare,
Ölümde kurtuluş
Sadece kabullenilen,
Ölümle yaşam savaşı…
Sadece alınan ah..
Konuşmalar yalan,
Siyaset farklı,
İdealler sanal,
Düşünceler sahte,
Her şey menfaat…
Tek gerçek var
Sadece ben…
İnsan denen insan
Bulunca azan,
Azdıkça kaybolan,
Kayboldukça yok olan,
Yok olunca,
Tekrar başlayan
İnsan denen
Kırık plak…
İnsan,
Bir nefestir,
Varla yok arası,
Doğumla, ölüm arası,
Herkesin nefesi,kendine..
Yaşamı,acısı, tatlısı kendine..
Takılıyor bak,
Tarih gibi
Tekrar tekrar
Usanmadan insanoğlu,
Bozuk plak gibi…
İnsan denen insan
Nerden nereye?
Şükretmeden yaşayan,
Aldıkça unutan..
Vermeyince şişen,
Kaybettikçe düşen,
Sonunda yok olan,
Yok olunca,
Bin pişman,
Tekrar başlayan
İnsan denen
Kırık plak…
Kayıt Tarihi : 25.5.2007 21:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ESER: İNSAN YAZAN: ERKAN İNAY İNSAN kendini ve dünyasını yok eden,kendinden başka hiçbir şeyi düşünmeyen,her zaman kendini haklı çıkaran, mazeretlere sığınan, bulunduğu kaba göre şekil alan,yenilmeye doymayan sadece kendini dinleyen durmadan makam değiştiripÇalan adete bir kırık plak.. İnsana saygı ve değer verilmesi dileğimle…OCAK 2007 www.erkaninay.com da flashını izleyebilirsiniz..
hadisi şerifte,insanlar ve cinlerden şeytanlaşmış şeytanın askerleri olduğu beyan ediliyor.sizin tarif ettiğiniz işte o güruhtur.hak teala şerlerinden emin etsin.amin.
TÜM YORUMLAR (1)