İnsan-2 Şiiri - Yüksel Uca

Hayatın baharı, yazı, kışı var
Tipisi, boranı sarp yokuşu var
Sonsuzluğa doğru tez akışı var
Dünyadan ukbaya göçüyor insan

Mevsim gelmeyince bülbül ötmüyor
Tandır soğuyunca hamur tutmuyor
Çorak toprakta hiç bir şey bitmiyor
Bilerek tohumu saçıyor insan

Çok kimsenin fikri, hayali düşü
Fani dünya için bütün telaşı
Kırılacak şişe için uğraşı
Bilerek elmastan geçiyor insan

Kimisi hak yolda kimi sapıyor
Kimi nefse, kimi mala tapıyor
Kim ne yapsa kendi için yapıyor
Hayrı da şerri de seçiyor insan

Temelden çürüktür ömür binası
Birden yıkılıyor dünya hanesi
Beden denen saray ruhun yuvası
Yuvadan çok çabuk uçuyor insan

Burya gelen üç gün oyalanıyor
Kendini ölümsüz, sonsuz sanıyor
Çok kimse öldüğü an uyanıyor
Ne ekerse onu biçiyor insan

Sen de göçeceksin fani yurdundan
Kurtulacaksın her türlü derdinden
Hayır yap ansınlar daim ardından
Hayır yapmaktan hep kaçıyor insan

Yüksel hep hayırlı işlerde yarış
Yüz defa bin defa düşün bir konuş
Bin bilsen bile bir bilene danış
Başına çok işler açıyor insan