İnsan Şiiri - Şirkan Hatay

 
Mazisi cennete dayanan varliğim, geleciğimse meçhul!
Varlıklardan sorumluyum, varlıklar arasında tek mesul!
Halifesiyim diye melekleri, bana secde ettirmiş Yaradan!
Babam Adem, anam Havva imiş benim, ismimse İnsan!
 
Ağladım dünyaya gelirken yitirdiğim cennetime!
Etrafımdaki herkes seviniyor, gidiyor garibime!
Seçme şansım olmadı ne bir ırk, ne de bir vatan!
Ne önemi var? Eşrefi mahlukatım ben ki İnsan!
 
İhtiyaçlarım çoktur, arzumsa hiç sınır tanımaz!
Nefsim kötülüğü emreder, ölçüden asla anlamaz!
Aklım, iradem, malım, mülküm hepsi birer imtihan!
Zaaflarımla, hatalarımla ben; insanlardan bir İnsan!
 
İyiliklerimle meleklerle yarışırım, hatta onları geçerim!
Kötülüklerimle alçalır, belki hayvandan aşağı düşerim!
Doğruyu yanlışı ayırt etmem için, bana verilmiş vicdan!
İnişleriyle, çıkışlarıyla tekamül eden bir mahluktur İnsan!