bilinmezliğin sonsuzluğunda kayıpken,
sırların yedi kat içinden geçti.
aynı topraktan ve sudan,
ayrı beden kuşandı.
akılla yoğruldu, yolunu seçti
öğrenip bütün ilimleri
bilgeliğe soyundu
kimi zaman güldü, çoğu zaman ağladı
acılarla kıvrandı, gözyaşına bulandı
en sonunda alıp yüce erdemleri
o zamansız mekanda,
ulaşmak için ona;
okyanusa bir damla gibi
düştü o gün yeryüzüne...
Kayıt Tarihi : 14.7.2002 22:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!