Ve insan yazıyı icat etti
Önce kelimeler sonra cümleler kuruldu
Yaşlandıkça kelimeler daha da anlamlaştı
Duygu önce insanlara sonra kelimelere bulaştı
Savaşlar kağıtlara döküldü
Ne kanın rengini taşıdı kelimeler
Ne barutun kokusunu
Duygu kelimelere onu da aşıladı
Ve kağıt üzerinde savaşı tattı insanlar
Her şey duygunun insana bulaşmasıyla başladı
Kabil'in Habil'i öldürmesi
Aşkı için Ferhat’ın dağları delmesi
Mecnun’ un yanıp kül olması
İnsan önce aşkı tattı ve mutluydu
Sonra duygularına esir oldu
Cennetten kovuldu
İnsan halen mutluydu
İnsan savaşlar yaptı öldü ve öldürdü
Açlığı sefilliği nefreti ve esareti tattı
Kendi topraklarında yaşamayı
Özgürlüğü için ölmeyi seçti
İnsan halen mutluydu
İnsan çaresizler gördü yardım etti
Çaresiz kaldı yardımlar gördü
Ve teşekkürü bir borç bildi
İnsan dünyada her şeyi buldu
Bir tek Yaradan’ a hakkıyla teşekkür edemedi
İnsan halen mutlu muydu?
Kayıt Tarihi : 9.6.2006 11:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Ali Okuyan](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/06/09/insan-124.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!