Însan Şiiri - Ozan Ahmet Zile

​
Acıdan tat alırken, sevincden gòzyaşı
karmaşık duygularda bir garib insan .
hayeller karlıdağ umutlar kızak ,kayarak
zirveden iniverir insan.:

isteyene can ,isteyene nimet
isteyene yar ,bazen çare
bazende beladır insan .
Kiminin günahına kefaret
kiminin hayatına rezalettir insan

melekleri geçerken ,insanları seçerken ,
gönüllerde gezerken düşmesi
sert olan insan .manası unutkan
bazen gercek bazen yalancı
zalim ,zebaniye dost olur insan .

Belaya müsaiit, rahata düşkün,
biraz ham biraz pişkin.
Hasmını görünce hafiften şişkin
serçeyse kartal olur bazen insan.

​Kimseye boyun eğmez yiğidin hası,
tek belini büken sevgisi zaafı.
Kralı gelse kesemez bu sesi,
yarın önünde lâl olur insan.
​
Arı nerden bilsin çiceği balı,
Ozanların zordur ahvali hali
Bilir ki balı veren başkası,
Aynı canda zehir, hem de baldır insan.
[Ozanahmet]