İnsan Şiiri - Gülcan Arıkan

Herkes herkesi sevmesindi
Sevmeler böyle olmasındı
Yıldızlar gökyüzünde öyle durmasındı
Yağmur yağmasaydı öyle anlamlı
Herşeyin bir anlamı olmasındı...

Bazen kelimeler tükeniyor
Ne demişti şair:
"Herkes herkesi seviyor
Hepsi de başka türlü seviyor"
Herkes herkesi sevmesindi...

İnsan daha kendini bulamazken
Çocukluktan yaşlılığa giden bu uzun yolculukta
Bulduğunu zannediyor ruhuna iyi geleni,
Bulduğunu zannedip umutlanıyor
Masada boş kadeh,
Kitaplıkta yarım kalan hikaye,
Küllükte henüz bitmemiş sigara
İnsan her ana,her zamana yeniliyor
Öyle zaman oluyor ki insan kendine yeniliyor
İnsan kendine bu eziyeti yapmasındı...

Anadan "İnsanı kamil" doğanı
başka bir insan "insanı zalim " yapmasındı
Var ile yok,
sevgi ile nefret,
Olmakla olmamak,
arasında bu kadar uzun mesafe olmasındı...

İnsan insanı çok sevmesindi
Sevgiden herkes işine geleni anlamasındı
Sevgiler böylesi hasret,
hasret böylesi hüzün taşımasındı...

İnsan böylesi yalnız,
yalnızlık böylesi kalabalık olmasındı...