İnsan konuşunca sanır ki hüküm onda
Bilmez; asıl hakikat saklıdır sükûtta
Koca kainatı tartar kendi aklınca
Oysa kendini tartsa ki, kefesi boşta
*
İnsan kaybedince kendini, boş konuşur
Dilini tutamazsa bulamaz ki huzur
Dün kurduğu saray yarın harabe olur
Ruhta yokluk, elde hırsı; savrulur durur
Seyran Özcan
Kayıt Tarihi : 30.11.2025 14:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!