İnsan Şiiri - Banu Karataş

Zamanın ötesinde yaşarmış gerçekliği tadanlar
Dışa değil öze; görünüşe değil mayasına bakarmış insanın
Görünenle görünmeyen arasında mükemmel bir bağ kurarmış.
Bir bakışta anlarmış doğruyla yanlışın içindeki Habil ve Kabil’i
Zulmü zalimden ayırır, mazluma liman olurmuş.
Ölüm ona başlangıç, bir sonsuzluk kapısıymış.
Böyleymiş kendi dünyası içinde olması gereken varlığı
Gel gelelim yalana meyledenlere, gerçeğe kör olanlara, aslolanla varolan arasında sıkışıp kalanlara…
Onlar ki oradan oraya sürüklenip geçmiş ve gelecek arasında çemberden çıkamazmış.
Çemberin içinde daraldıkça daralıp gerçeğin inkarında çözüm bulurmuş.
Kör olan gözleri kendi yurdunda dilenciye dönermiş.
Ölüm ona yok oluş, bir hezimete uğrayışmış.
Böyleymiş kendi dünyası içinde oldurduğu varlığı.