İnsan Şiiri - Arif Cantürk

Arif Cantürk

22/01/1993

8

ŞİİR

0

TAKİPÇİ

İnsan

Sırtımda taşınmaz yükü göklerin.
Herkes koşar, zıplar
Ben yürüyemem.
İsterseniz bütün âlemleri verin,
Sayılı nimetler zümrüt olsa, meyletmem!

“Hayy” dan geldik, “ Hu” ya gidercesine
Takılıp kaldık bu dünya kafesine.
Aklımı başıma devşirmezmiyim!
Ruhum olmasa, et ve kemiğim!

Yaşarız düşünmeden, evveli ahiri.
Kul olmak varken, şurda kalsın zahiri.
Günü gelir çat kapı giyince kefeni,
Allah deriz, artık herşey zaruri!!

Arif Cantürk
Kayıt Tarihi : 20.1.2024 11:09:00

Şiiri Değerlendir

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Cihat Şahin

Madem ki, bu hayat bir imtihandır ve hiç ummadığın bir anda, apansızın sona erebilir, o zaman bu hayatı, Kur'an'ın muhkem ayetlerinin ve Resulullah-s.a.v-'in sahih hadislerinin manasına göre tanzim edip müstakim bir hayat yaşayarak, rahmet-i Rahman'a liyakat kesbetmeye gayret etmek lazımdır. Eğer bu iki kudsi rehbere rağmen, cahil şeyhlerin, şıhların ve tutarsız mezhepçilerin ve de deist ilahiyatçıların peşine düşersek, bu yandığımızın resmidir.

Hayırlı sınavlar.

Devamını Göster
1

0
Cevap Yaz

Hüsamettin Sungur

Şiirinizi
beğeni ile okudum
dilinize sağlık

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (2)