İnsan Şiiri - Selçuk Korkmaz

İnsan

Topraklar da yozlaşmış insanlar gibi
Kalpler kırık ve çorak
Ruhlar ölü ve savruk...

Yüzlere düşen sitemli tebessümler
Artık hepsi yalan ve yitik
İnsanlar gibi bitik...

Adı Aşk...
Şehirler arası fuhuşlar
Saklı olanı aşikar etme sevdası
Nefis uğruna verilen vaadler
Alınan veballer
Olmayan şerefin üstüne edilen yeminler

Bilerek Kananlar
Kandırılanlar ve kandıranlar
Seksüel fantazi peşinde koşanlar
Çizdiği portrede Müslüman görünenler
İnanalar ve inanmayanlar
Aşağılıkça şantaj yapanlar
Maskelerle dolaşanlar
Ve yanında uyuduğu helalinden kaçanlar
Haram olana delice şiirler yazanlar

İnsan insana bu kadar mı zulüm eder
Şu Dünyayı ebedimi zanneder
Oysa bir gölge gibi gelip geçer
Yaptığın sana kar kalmaz
Allahtan korkan biraz hayya eder
Yeter bu rezillik gün gelir hepsi biter
O mağrifet diye saydıkların
Hesap gününde boynunu büker.

Sözüm ortayadır nasibi olan alır
Unutma kulun hakkı kulda kalır
Yer yarılır kabirler açılır
Anadan üryan mahşere kalkılır
Feryatlar figanlar nafile boşadır
Ey... İnsan seni kurtaracak sadece İmandır

Selçuk Korkmaz 16/01/24