İnsan...! Şiiri - Emsal Toprak

İnsan...!

Bir kaç damla su, bir avuç toprak
Eşyadan kimsesiz, daha sahipsiz
Mevsimi bitince sararan yaprak
Toprağa karışınca etsiz kemiksiz

Gün olur dünyası cennetten bir yer
Gün olur dünyayı cehennem eder
Aynı beden mahsulü sevinç ve keder
Gelir gider kendine, kendinden habersiz

Bugünü yaşamadan yarını bekler
Yarın gelir lâkin boşa gider emekler
Ömür ipi kördüğüm üst üste ilmekler
Ağlaması sebepsiz, gülmesi yersiz

Yaşlandıkça gözünün yaşı çoğalır
Yürüdüğü her yol yarıda kalır
Bir tebessüm görse bin keyif alır
Dalgın dalgın bakar gözleri fersiz

Zaman içinde her şey eskir ve çürür
Yitirir her kudreti çok süren ömür
İnsan! Düşe kalka büyür, düşerek! ölür
Gün gelir! Tahta ata biner eğersiz...
E. TOPRAK