İnsan Şiiri - Mehmet Besler

Korkular içinde kaybolurken adımlarım,
Kapıların ardında nefes tutarım zaman zaman.
Dünya dönerken karanlık gözlerimde,
Bilinmez yollarda yürümektir ruhuma düşman.

Bir telaş kaplar ruhumu, içimde çığlık çığlık,
Aldanmış düşüncelerime kalır amaçlarım.
Susuzluğun kuruttuğu çöl gibi bir dünya,
Bilgisizlikten belki de son darbeyi alır mıyım?

Korku sarar beni, sarmalar her yanımı,
Terk edilmişlik acısıyla çırpınır içim.
Sınavların gölgesinde küçücüktür bilinçsiz düşünceler,
Ölümün soğuk nefesi, yokluğun karanlığıdır seçim.

Tiksintiyle bakarım bazen etrafa,
İnsanın derinliklerine dalıp özüne rastladıkça.
Şiddetin acımasızlığına tanık olmadım ama
Sevdiklerime uzanırken uçları, bırakır mıyım baltayı savurdukça?

Yaşım küçük belki, kimin değildir ?
Bütün ruhların, canların kıvranışıyım
Sevgiyle filizlenir sonsuz başlangıç
Cehaletin, bitişlerin de biraz olsun farkındayım