İnsan Şiiri - Onur Abdik

Kalbiyle ağlamalı insan,
Kalbiyle gülmeli.
İsyan ettiğinde yürekten kopmalı çığlıklar,
Huzura erdiğinde gönlünde çağlamalı ırmaklar .
Bir hüzünlü şarkı dinlediğinde
Yahut özlemli anılarına döndüğünde,
İçi titremeli.
Sıkılınca kalbi sıkışmalı insanın,
Yüzü gülse de.
Gönlü coşmalı,
Sevdiğinin gözlerinde erirse.
Güzelliğini örten duvarlar örmemeli,
Özünü akıtmalı gözlerinden,
Kimi zaman yaş,
Kimi zaman aşk ,
Ama her daim,
Gerçek olarak.