İnsan Şiiri - Abdullah Yiğit Akyüz

İnsan ağlayarak doğdu
Ve ağlayarak yok oldu
Belki de hiç sevilmeden
Veyahut sevmeden yok oldu

Başı ve sonu belli insan oğlu
Duygu ile harmanlanıp yoğruldu
Biraz salak, biraz saf bir mahluk
Dünya denen çöplüğe hakim oldu

İnsan çok güçlü oldu
Lakin çok kırılgan oldu
Duyguların esiri oldu
Yöntemesi çok ama çok zordu

İnsan büyüdükçe büyüyordu
İçinde ise bir boşluk oluşuyordu
Sevgisiz büyüdü insan oğlu
Sevgisizlerin savaşı insanlığın sonu oldu

Zekiler duyguları kullandı
Aptallar ise duygulara kandı
Sevgi denen şey aslında yoktu
Tek gerçek sevgisizlik oldu

Şairler duyguların esiri
İnsanlar sevilmenin esiri
Duyguları kullananlar yükseldi
Kullanmayanlar yitip gitti

Erkek çocuk gibiydi narin ve saf
Kandırmak çok ama çok basitti
Bir sevgi sözcüğü, bir yalan öpücük
Oldu bitti dağ sana küçücük

Erkek sevgi istedi
Kadın ilgi istedi
Erkek sevgi için kadın istedi
Kadın ilgi için sevgi istedi

Fark burada idi
Hep eşitlik istenirdi
Kim, ne için istiyordu
Emin ol savaşanda bilmiyordu

Savaşıldı yıllar yılı eşitlik uğruna
Yok oldu ne topluluklar hiç uğruna
Duygular da yok oldu bu savaşta
Hiç duygu kalmadı koskoca dünyada

Bir dünya düşünün sevgisiz
İnsanlar birbirine karşı sevgisiz
Saygı yok, değer yok, insan yok
Ne korkutucu değil mi ?

Düşünmek zor bazı beyinlere
Betimleyeyim o halde
Hemen çık ve pencereden dışarı bak
Ya da sosyal medyana bak

İnsan değer kullandı İlah oldu
Görmeyen gözler esir oldu
Bir ülke altında yok oldu
En yürekli varlık köle oldu

Nedeni yoktu
Duygusuz biri başa oturdu
Tek silah kalem kaldı
Ama ona bile kelepçe takıldı

İnsanlarda hayal gücü kalmadı
Bir şiire bile siyaset karıştı
Ne parlak beyinler, renkli hayaller
Gri rengine bulandı ve kenara atıldı

Dünya hakimi olan insanlar
Duyguların hakimiyetine düştü
Bir sürü duygunun içinde
Hırs denilen şey büyüdü de büyüdü

Para mıydı tek sorunumuz
Gerçekten bir kağıt parçası uğruna mı ?
Bu savaş, bu kan, bu katliam
Bir kağıt ve sayı uğrunamıydı ?

Savaş duyguların sonu oldu
Hiç silinmeyen yaralar oluştu
Sadece dönemine değil
Geleceğine bile damga vurdu

Bir nesil değil bin nesil etkilendi
Bir kişi ile koskoca şey yönetilemezdi
Bunu söyleyenler neredeydi
O kişinin istediği yere gönderilmişti

Artık dayanamayorum malesef
Nefes dahi alamıyorum
Bir yerde arkadaşımla rahatlamaya gidiyorum
Orada bile kafamı rahatlatamıyorum

Her şey neden siyasete giriyor
Neden eskisi gibi insan muhabet edemiyor
Neden hep yönetim, muhalefet kavramları
Neden İnsan neden söyle

Yüce varlık sen oldun
Dünyada hükümdarlık kurdun
Bir hayvandan farkını koruyamaz oldun
Neden kendini bu adaletsizliğe soktun

Sen duygusal bir varlıktın, hayal gücü verildi
Sen iradeli bir varlıktın, karar verme gücü verildi
Sen en güçlü varlıktın, bedenin bile bir mucizeydi
Sen bu denli yüce iken ne yaşandı da köle oldun

Bir sistemin içinde ilerleyiş oldun
Sen İnsan değil bir robot oldun
Duyguların elinden alındı, hayal kuramıyorsun
O verilen güçlerin hiç birini hak etmiyorsun

Gök yüzüne bak bir defa
Ne görüyorsun yukarıda
Sonsuz bir denizin ortasında
Duygusuz, hayalsiz bir çöplüksün adeta

Gözünü aç insanoğlu, uyanma vakti
Artık o bedenin hakkını verme vakti
Karşı koyma zamanı geldi çattı
Silahın kalem, kalkanın inancın olsun
Allah yar ve yardımcın olsun.