İnsan Şiiri - Çakır Reis 2

Yine gözlerimi yatırıp baktım ufuklara
Meğersem gözlerim nemliymiş de
Haberim yokmuş,
Dağlara yağmur yağıyor sandım
Ama gelmeyeceğini
Bile bile umut etmek,
İnsanı derinden vuruyor
İçimin feryatla haykırışını
Ciğerimin alev alev yanmasını
Sabahlara kadar uykusuzluğumu
En güzel SESSİZ GECELER anlar işte….

Öyleki dokunduğum her şey benden uzaklaşıyor
Isınmak için uzattığım her parmak
Havada asılı kalıyor,
Sanki zemherinin tam ortasında kalmışımda
Donmuş bir kalp taşıyorum
Her nefes aldığım yıllarda….

Uzanmak istersem aramıza giren uzaklıklar var,
Dokunmak istesem,
Ellerimi kesen hasretin buzdan duvarları var,
Sen ordasın;
Ve daldığım baktığım yerdesin,
Aynı gökyüzünü paylaşsakta
Senin yıldızların bana hiç uğramaz,
Benim gecemde sana gelmez artık…..

Saklı kent gibi bu aralar gönlüm
O bahar gelmeyecek biliyorum
gün ışığını umutla bekleyen,
Sessiz bir mahkum gibiyim artık,
Aslında iç kanarken,
gözden süzülen bir damla yaş, belkide
gözlerimi umuda idam ettiren bir ben varım artık…

Ama hiç gelmeyen beklentilerdi bunlar
Yarınsız nasıl yaşarki insan
Umut yok, hayal yok,
Yollara düştüm yalın ayak,
Yıllara küstüm yaşlanarak,
Yaşarken yüreğimi yaktılar,
Ölünce de ruhumuda yakacaklar,
Şu gönül bağına insan diktim soldu ya;
Sevgimden Cansuyu verdim yeşermedi
Can bildiklerimiz kurudu gitti işte,
Nazlanacak kimse olmayınca
Anlatamadıklarını yüreğine hapsedermiş insan,
Ağırlığı yüzüne vurunca yansır
Acıların gözlerinden akar da
Ama halini soranlara iyiyim dermiş….

Aslında ne zor şey değil mi?
Bu hayatta herşeyden soğuyup
Herşey yolundaymış gibi yaşamak,
Oysaki büyük sevdalar zorlu yollardan geçmektir,
Onunla imtihan olmaktır,
Dikenli yolları birlikte açmaktır,
Aslında insanın en zor savaşı
Kafasındaki düşünceler,
kalbinden geçen sözlerdir,
Öyleki insan insandan vazgeçmez,
İnsan insana yüklediği manadan
Vazgeçer,
Farkın yokmuş kimseden
Ben farklı bakmışım bilmeden, der;
Ve insan insandan bir anda gider……..

ÇAKIR REİS ve SESSİZGECE