İnsan Şiiri - Bayram Yelen

Hoşgörüler gönüllerde kalmadı
En ufak şeylerde kızıyor insan
Sabır şükür kıymetini bilmedi
Hayırlı işleri bozuyor insan

Gönlüne bencillik kuşu kondu mu
Öfke ile kalkıp yıkar bendini
Elinde telefon örtmüş kendini
Sosyalleşmiyor da yozuyor insan

Kimi gider, kimi yolda kalırmış
Arayan bela ve Mevla bulurmuş
İnsanında kurdu insan olurmuş
Birbirinin kabrin kazıyor insan

Dibini görmeden suya dalıyor
Yılanı kırkıyor, timsah yoluyor
Kâh gurbette, kâh sılada oluyor
Oradan oraya tozuyor insan

"Herşey benim" diyor, arzda tek gibi
Kendini hiç eder, ömür çok gibi
Sanki yüzülecek başka yok gibi
İnsanın derisin yüzüyor insan

Sepetin dibi yok, torbalar yırtık
Sevmezse "ayyaş" der, kızarsa "sürtük"
Ağzılarda bakla ıslanmaz artık
En mahrem şeyleri diziyor insan

Gökyüzünden onca rahmet yağarken
Kızını dövmeyen, dizin döğerken
Akça pakça temiz diye öğerken
Yetmiş iki renge beziyor insan

Yelenî der; dönmeliyiz biz bize
Yine oturalım şöyle diz dize
Selam, sevgi, saygı beslerim size
Aşkla her düğümü çözüyor insan

Bayram Yelen