İnsan Şiiri - Behzat Yel

İNSAN

İnsan dört mevsim, kâh kış, kâh yaz.
Dökülür şavkı, yarı kara, yarı beyaz.
Topu topu beş gram; dert, sitem ve naz
Bir yanı ahlak divanı, bir yanı düzenbaz.

Fâni gelir, fani gider insan bedeni.
Ne zengini mutlu, ne de zarar edeni.
Karanlıkta günahkar, sofidir aleni
Bir yanı çağa düşman, bir yanı medeni

İyisi çok iyiyken, canavardır kötüsü.
Satsan pazarda üç kuruş etmez ölüsü
Soğuk bir taş, üç metre kefen son örtüsü
Bir yanı karaçalı , bir yanı gülkurusu.

Heyhat! İnsan nasıl da insanı boğar.
Mezhep geniş, şemsi batıdan doğar.
Bir bakarsın Ağustos'da kar olur yağar.
Bir yanı miski amber, bir yanı geriz kokar.

' Fani ' der ki; sürer gider alem devridaim
Doğruyu unuttu da yalana müptela dilim
Başkasının dinini ölçer de santim santim
Bir yanı alim kokar, bir yanı gayrimüslim.