İnsan...1 Şiiri - Mehmet Tunçer

Körelmeye başladımı yavaş,yavaş duygular
Yitik zamanlar cirit atar gözlerde
Zaman olur daralır
Zaman olur delice atar yürek
Yaşananlar hep bir eksik
Yaşanmayanda belkili bir serzeniştir…

Yaşadığımız gerçeklerde..
İç güdülerimiz hep bir adım öndedir.
Hep almadığımız bilete çıkınca büyük ikramiye
Bir sonraki çekilişe sarkar dileklerimiz.
Senin olmayan ama olmasını istediğin ne varsa
Rüyalarında seninse de uyandığında,
Gerçek tüm gerçekliği ile çıkar karşına…

Her pişmanlığın gözyaşına davetiye çıkartsa da
İlk damladan sonra pişmanlık duyulur….
…..ve hatta bilirsin boşunadır çırpınışların.
Ama olsun dersin..
Oysa sende bilirsin ki..
Hiçbir doğru
Hiçbir yanlış ama ile başlayıp bitmez...

Dünyaya geliş nedeni yaşamaksa insanın..
Yaşamalı insan kendince en alasından.
Tadına varmalı kuruda olsa ekmeğin
Yağmur yağdığında sırıl,sıklam ıslanmalı
Gecenin karanlığını,gündüzün aydınlığını görmeli….
…..ve bilmeliki hiçbir şey için geç değildir aslında.
Umut etmek birazda sahiplenmektir…
Mehmet TUNÇER