İnsan 1 Şiiri - Derya Avşar

İİNSAN / Derya Avşar✍🏻

Kan kokuyor toprak kan
İnsan uzuvları üzerinde çiçekler filizleniyor bak
Gökten ateş topu gibi zulüm yağıyor
Kim bilir kaç masum bedel ödüyor?

Var git yoluna her kimsen be ey zalim
Yürüdüğün her yol tanır seni ayak izinden
Ayrı gitmez seninle yürüyor gölgen
Kötülük kulaklarına ıslık çalıyor
Zehirli sarmaşıklar gibi zehirliyor
Seni, beni tabiatı öldürüyor

Öfkeli alevler öfkeli
Dur durak bilmiyor, yakıyor, yıkıyor
İnsan aciz, insan zavallı
Neden olduğu her kötülüğe çaresiz kalıyor

Ormanlar / kuşlar / karıncalar ağlıyor
Hiç bir felaketin sebebi değil onlar
Ama insanın yaşama sebebidir arılar
Ah! Tükeneceğiz tükenir ise onlar

İnsan, koynunda büyütür bir Şahmeran
Yürüdüğü bütün yollar mayın döşeli
Zulasında patlıyor mühimmat
Baş bir yerde kuyruk acısı bir başka yerde dönüyor

Ah! Ölüme koşar gibi koşuyor insan
Huzura ermeden, gün yüzü görmeden
Belki de ne yaşadığını hiç bilmeden
Göçüp gidiyor bir bilinmezliğin cehennemine doğru

Oysa biz insanız insan
Yaşarken birbirimize yarabandı olamıyorsak / bari yara olmayalım varolan yaraları saralım

Bir kez olsun insan olalım insan
Haydi, yakalım içimizdeki kini, nefreti, öfkeyi
Yakalımki bir daha hiç yanmayalım.

4 Ağustos 2021