İnşallah! Şiiri - Mustafa Benkli

İnşallahsız maşallahsız sürüp gider bir hayat
Bazen ansız bir fıkracık oluverir nasihat

Bir ara ver ki çabucak nasıl geçer gör günler
Ve bilirsin ki kaçırdım nice nice ürünler

Güyâ hemen dönecekken tedbir-takdir uymuyor
Tedbir vacip takdirse hak inşallahsız olmuyor

Bu mevzûu söyleşirken girdi bir dost içeri
Bir nükteyle söz aldı ki mevzuûn tam da yeri

Bir adamın orman içi tenhâ bir evi varmış
Yakmak için bu ormandan çalı çer-çöp toplarmış

Bir gün yine adam der ki ormana ben gideyim
Hanım der ki inşallah de adam der ki ne deyim

Yarım saat süren bir iş benim her gün işim bu
Adam çıkmış hava bozmuş âdetâ bir hışım bu

Gök gürlemiş yağmur yağmış bir tufan ki ortalık
Göz görmüyor karanlıktan görünmüyor aralık

Hanım evde çaresiz ve ümitsiz ye`se dalmış
Adamsa bu hâl içinde hayrette şaşa kalmış

Derken hava açılmış ve ap-ayan olmuş bir-bir
Adam gelmiş kendine ve getirmiş hemen tekbir

Ne bulmuşsa toparlayıp eve dönmüş bir gayret
Hanım büyük endişede kapı çalmış nihayet

Pür telâşa içindeyken hanım sorar gelen kim
Adam büyük tevekkülle der ki inşallah benim