Bir ahuzar bülbül idim konmuş gülüne
Feryadıma aksi seda sestin insafsız
Bir kınalı kuzu idim düşmüş eline
Acımadan boğazımı kestin insafsız
Kopartın beni benden kendim ile bağımı
Hasretinle harcattın bütün gençlik çağımı
Viran etmeye niyetli gönül bağımı
Deli poyraz misali estin insafsız
Bir şey bırakmadın bana dair özümde
Ah’la elem kokusu var dildeki her sözümde
Yaradanı saymazsak bir tek sendin gözümde
Bu alemde her şeyden üstün insafsız
Kaybedeli kendimi gözünün karasında
Zifiri hicran yarattın gönlümün yarasında
Beni benim içimde varla yok arasında
Öylece muallağa astın insafsız
Gözlerimin göre göre tek gördüğü serabın
Sayende oldum en beteri harabın
Damla nasip olmasada mut mey’inden şarabın
Yüreğime dikilidir büstün insafsız
Bir tek seni koymuştum ömrümdeki albüme
Gönlümün her zerresine dert koydun küme küme
Her saniye sevdan ile meleyen şu kalbime
Bu kadar çektirmeye neydi kastın insafsız
Kayıt Tarihi : 21.8.2012 18:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
oku oku oku doyamazsin yaratilana inan
çikardiklari sesleriyle degil bi basina
anlamlariyla da sever sozcukleri ER insan
SAIR aydin yazar yaftasi alabilir herinsan
Làkin
insan olmali evvelà SAIR olmak için ER EREN insan
deriz;bizim ana dolu anadoluda gibilerine CAN qurban
TÜM YORUMLAR (2)