İnsafsız Şiiri - Süleyman Şen

İNSAFSIZ

Bizi uzaklardan uzağa attı,
Gittikçe uzayan, yollar insafsız.
Gençliğimi aldı, saçım ağarttı;
Senden ayrı geçen yıllar insafsız.

Gönül seni seçmiş, bir daha seçmez,
El için giymişsin tüller insafsız,
Yandı, tüttü hala; senden vazgeçmez,
Toz, duman savrulur, küller insafsız.

Hani, saf ve temiz, sevgimiz nerde?
Bizi değiştiren haller insafsız,
Ayrılık, yoksulluk belki kaderde;
Bize uzanmayan eller insafsız.

Saymadım yılları, kaç mevsim geçti?
Yaprağını döktü, dallar insafsız,
Zaman ömrümüzü su gibi içti;
Çaresiz büküldü, beller insafsız.

Şimdi, sen nerdesin ve ne haldesin?
Bilip söylemeyen, diller insafsız.
Bence her çiçekte, açan güldesin;
Kokunca esmeyen, yeller insafsız.

Süleyman ŞEN
MAYIS 2000