İnsafsız Şiiri - İbrahim Eryılmaz

Masumların hakkını acımadan yutuyor
Yetimin lokmasını çalar insafsız kişi
Olur olmaz sözlerle hergelene çatıyor
Günden güne batağa dalar insafsız kişi

Türlü hileleri var biliyor bin bir oyun
Her önüne geleni zannediyor ki koyun
Ense göbek şişkindir birde gerdanlı boyun
Pire görse yağını yolar insafsız kişi

Gücü fakire yeter elinde bekliyor taş
Şikâyetçi bunların nefesinden vatandaş
Bunlara haktır havyar garibana kuru aş
Fırsat bulsa onu da yolar insafsız kişi

Vicdanı kara kömür ne bulursa götürür
Nerede sofra bulsa utanmadan oturur
Eş dost bile dinlemez dertten derde batırır
Sonra da arsız arsız güler insafsız kişi

Nefsinin kölesidir bilmez arka önünü
Cehennem ateşinde görecektir gününü
İbrahim'im diyor ki düzeltmeli yönünü
Sonra nasıl merhamet diler insafsız kişi

İbrahim Eryılmaz