İnsafsız Şiiri - Buket Doğan

Birgün olurda
Yüreğine neden diye sorarsan
Vicdanın uyandırırsa
Gecenin bir yarısında seni
İhanetinin sebebini
Önce kendine sor sonra bana gel…

Umutların yıkıldığını hiç gördün mü sen
Sen yıktın onları
İçinde can taşıyan
Şimdi nefessiz yaşayan o meleği
Tekrar ayağa kaldırabileceksen gel…

Seni tanımak ne zormuş
İçin başka dışın başka
Bazen bir denizin en derinlerinde yüreğin
Bazen kocaman bir çölün en kuru yerinde
Değişmeyen birşeyler İstiyorsan kendinde
Yeni kimliğini al bana öyle gel…

Olurda ben değil yüreğin seni titretirse
Kaldırırsa ayaklarını bana doğru yürütürse
Beni bir daha ben gibi değil
Bedelin olarak göreceksen
Gülüyorum ya
Bütün bunlara dayanabileceksen gel…

Seni nedensiz sevdim nedensiz
Aldandım mı aldattın mı bu yüzden anlayamadım
İnsafsızsın be koca adam hiç büyüyemedin
İki gözü yaş nefretle bakan birini görmek İstersen
Kuru bir mendil al bana öyle gel…

Ne göklere çıkardım seni
Ne yerlere serdim
Ben sevdamı doğru bildiğim yere sürdüm
Şimdi kabullenmesem de dönmeni
Umudusun ya küskünlüğümün
Sonuna kadar benimle kalacaksan benimle olacaksan gel…