İnsafınız yok mu eriten yıllar!

Sinemin derinliğinde yol alıyorum
Ne kadar çektiğim ve hala çekeceğim çile varsa kanıyorum
Ruhumu kuşatan yorgunluğu tebessümle anıyor, hicranı buluyorum
Göçüp giden zamana teessürle bakıyorum ve bahtıma boyun bükerek susuyorum

Hani dile gelen şevk söyle nerede
Halimi eriten yıllar, kalbi sayfaların efkârıyla bak ruhumda
Üzen her ne varsa nefesin kalan anılarında ve adımlarım sancılarla
Öyle düşünürüm kıt aklımla, idrakin bıraktığı sağanaklarda, hüzün varlığımda

Ne vakit borcum bitecek söyle
Sırtladığım yükler kimin sine-i melalin mefkûre-i hanesinde
Gam içimde, hazan yüreğimin ağlayan katresinde, aşk diyarın ötesinde
Neyim varsa al senin olsun, umudun kalanı ruhumla buluşsun, sürur halime aksın

Çağlayan su misali çığlığım
Ne söylesem, şevki terennüm ederek hale yönelsem acı var
Sancı sabrın muştusunda, bahtım vaat edilen ülfetin korkusuyla ayakta
Yaşamış olduğum her ne varsa, vakit ömrün içinde mukadder bir zamansa korkma

Ne kadar ağlarsan aklanırsın
Hissiyatın nağmesinde ikamet edersen tutkuyla bağlanırsın
Sevda için niçin nazlanırsın, feda olmak adına niye maslahat koklarsın
İradeden vazgeçiren aşkı hala hakkıyla yudumlamaz ve erkiyle manaya konmazsın

Artık söyleme sus, kalp ağlar
Yanan halin bağışlanmışlığında muhakkak açan bahar var
Kalbi aşkta ne nar ve ne de anlamını kaybeden ar var, yar meşke bakar
Ölüm hayvan için var, insan, vaktin birliğinde maveraya kar zarifliğinde akar yar

Susan dilin ne söyler bilirim
Halin derinliğinde aşk erdemliliktir, lütfedene şükrederim
Aşkın feriyle, nefesin aklaşan naifliğinde edebi ruhum için zikrederim
Şiir, şairin kalbinden sudur eden aşkı sağanaktır ve ibadet aşkıyla sarf edilen hazdır