İnsafın Yok mu? Şiiri - Muhittin Alaca

Bir ilkbahar daha neşe saçarken,
Bahçelerde gül-menekşe açarken,
Sen muamma, köşe bucak kaçarken,
İz sürdüm, peşine il il takıldım;
Hangi yana baksam yoksun, yıkıldım.

Varılmaz masal ülkesinde misin?
Kaf dağlarının arkasında mısın?
Sırlı bir deniz öyküsünde misin?
Taştım nehir gibi sel sel döküldüm;
Hangi yana aksam yoksun, yıkıldım.

Unutmak mümkün mü, gezdin kanımda?
Gülmeye çalıştım en zor anımda,
Yivli sızılar kaldı sol yanımda,
Onulmaz yarayım, tel tel söküldüm;
Hangi yanı sarsam yoksun, yıkıldım.

Dolandım Kays gibi, çöller tükendi,
Vuslata çıkacak yollar tükendi,
Gam yokuşlarında yıllar tükendi,
Kuru çınar gibi dal dal büküldüm;
Hangi yöne dönsem yoksun, yıkıldım.

Eski bir volkan kadar yorgunum yâr,
Sensiz bu yerler, bu gökler bana dar,
Söndü, sönecek derken içimdeki nâr,
Tutuştu çerağım, kül kül yakıldım;
Hangi yanda tütsem yoksun, yıkıldım.

Senin müptelanım, insafın yok mu?
Yitirdim yönümü, hiç vefan yok mu?
Selamın, mektubun, son lafın yok mu?
Çile mahzenime lâl lâl çekildim;
Hangi kula sorsam yoksun, yıkıldım.

02.04.2016