İnsaf ve Duygu! Şiiri - Mehmet Postallı

İnsafsızdan insaf beklemek boşa!
Duygusuz olanlar feryadı duymaz.
Masumun çığlığı işlemez taşa;
Taş kalpli olmayan, tek cana kıymaz.

Taşlara taş atmak elbet nafile
Bir yolda yürünmez hainler ile
Laf anlatmak çok zor, susmaksa çile
Yiğit olan doğru sözünden caymaz

Haksızlığa susmak kimin işidir?
Vahşeti seyreden korkak kişidir
Ahmaklar ne görür nede işitir
Görgüden yoksunlar, kurala uymaz.

Her meslekte çıkar, çürümüş koza
Bunlar seçilmezse kurt düşer tuza
Kalıcı bir temel kurulmaz buza;
Zemini sağlamsa o bina kaymaz.

Adamına göre değişirse suç,
Bu bakış açısı daha da korkunç.
Adaletten uzak olan bir sonuç;
Günü kurtarsa da, Hak onu saymaz.

Cehaletten gelir haddini aşmak
Nefsine yenilip, kabından taşmak
İnsana yakışmaz doğrudan şaşmak;
Eminim, şaşanlar mutlaka aymaz.

Yüzsüzler pişkindir, sözle yıldırır
Hiç utanmaz testisini doldurur
Açgözlüdür her tarafa saldırır;
Dünyayı yese de, pis nefsi doymaz.

Vicdansıza kalkan olsan ne olur!
Gün gelir, mutlaka belasın bulur
Mazlumun hakkını zalimden alır;
Mevlâ zulmedenin yanına koymaz.

Mehmet Postallı / 2018